یکی از سوال هایی که همواره ذهن من را درگیر کرده این سوال است که معیار انتخاب شغل چیست؟

   نیاز جامعه؟ توانایی های خودت؟ و یا علاقه هایت؟

   شاید خودخواهانه باشد اگر تنها علاقه ها را به عنوان معیار در نظر بگیریم. از طرفی جامعه نیازهای متنوع و گسترده ای دارد. توانایی ها نیز به مرور زمان و با تمرین زیاد بدست می آیند.

   ولی همه میدانیم که بعضی افراد در برخی زمینه ها (مثلا محاسبات ریاضی یا حافظه بصری و ...) استعداد خاصی دارند. از طرفی علاقه ها با برخورد با موقعیتهای مختلف و انسانهای مختلف و مقایسه ی اینها با هم شکل می گیرند. همچنین برخی نیازهای جامعه کاذب هستند و یا در الویت نیستند.

   خب آخرش که چه؟ من چکاره بشوم؟

   به نظر میرسد افراد در کارهایی که به انجام آنها علاقه مندند موفق تر عمل میکنند.

   من معمولا با کنار هم قرار دادن این گزاره آخر با سایر واقعیت های موجود (توانمندی ها و نیازهای واقعی جامعه) به این جمع بندی میرسم که:

«به نظر میرسد کاری را باید دنبال کنم که به آن علاقه دارم، به شرطی که از نیازهای اصلی جامعه باشد و استعداد حداقلی در موضوعات اصلی آن داشته باشم.»

   البته یک شرط صفرمی را (مثل قانون صفرم ترمودینامیک!) همواره باید در نظر داشت:

«اگر جامعه در شرایط جنگی قرار نداشته باشد!».

«بسم الله الرحمن الرحیم»

   همیشه با خودم فکر میکردم که باید کارهای بزرگ یا مهمی انجام دهم تا نزد خداوند مقام بالایی پیدا کنم. هواپیمایی بسازم! موشکی هوا کنم! انقلابی در موضوعات اجتماعی به پا کنم!

   اما دیدم که آن مثل قدیمی که میگویند «سنگ بزرگ، نشانه ی نزدن است!» تا حد زیادی درست از آب در آمد. با تجربیاتی که بدست آوردم متوجه شدم که آدم باید اهداف بزرگ و بلند مدتی برای خود متصور باشد و بداند که میخواهد به کدام سمت برود، اما این تفکر که یک شبه یا چند شبه میتواند به آنها دست یابد، سخت غلط و بلکه گمراه کننده است. شاه کلید (امام کلیدِ!) رسیدن به تمامی اهداف، نقشه راهی است که از تمارین بسیار کوچک (به ظاهر کوچک و بی اهمیت، اما در واقع مهم و تاثیرگذار) شروع میشود و صبر و تحمل بسیاری میطلبد تا به نتیجه برسد.

«بسم الله الرحمن الرحیم»

   در این مقاله قصد دارم تا برهانی برای اثبات وجود خدا ارائه کنم. منظور از «خدا» در این مقاله، همان خدای یکتایی است که توانایی انجام هر کاری را دارد، همه چیز را خلق کرده است و در هر آن در حال رسیدگی به مخلوقات خود است. پس از خلق مخلوقات، آنها را رها نکرده است و هر آن به آنها رسیدگی می کند.

   طبق مشاهداتِ روزانه­، دریافته ­ایم که هستیِ بسیاری از چیزها به هستیِ چیزهای دیگری وابسته است. از طرفی با اینکه ممکن است تا به حال چیز یا چیزهایی را مشاهده نکرده باشیم که هستیِ ­اشان مستقل از هر چیز دیگری باشد، اما تصور این چنین چیزهای مستقلی امکان پذیر است. پس می ­دانیم چیزهایی وجود دارند که هستی ­اشان وابسته به چیزهای دیگری است و همچنین می­ توانیم چیزهایی را تصور کنیم (جدا از وجود داشتن یا نداشتن آن­ها در واقع) که هستی­ اشان کاملا مستقل از سایر چیزها باشد. با توجه به این مقدمه، در قضایایی که در ادامه می­ آید، به ترتیب گزاره ­های زیر اثبات خواهند شد:

1. به جز حالت وابستگی و حالت استقلال، هیچ حالت دیگری برای هستیِ چیزها قابل تصور نیست.
2. سلسله­ ی وابستگی­ های یک چیز وابسته به سایر چیزها، لزوماً به یک یا چند چیز مستقل می ­رسد.
3. تنها و تنها یک چیز مستقل وجود دارد.

   در واقع با کمک قضیه­ ی دوم نشان داده می ­شود که چیزهای مستقلی خارج از تصورات ما و در واقع، وجود دارند و قضیه ­ی سوم نشان می­ دهد که تنها و تنها یک چیز مستقل وجود دارد.

   توجه کنید که در اثبات­ های آمده در این مقاله، دلیل استفاده از کلمه­ ی «چیز» این بوده که کلمه­ ای جامع هست. به این معنا که هر هستی با هر کیفیتی را می­ توان با این کلمه مورد خطاب قرار داد.

   از علامتِ # برای نشان دادنِ پایانِ هر اثبات، استفاده شده است.

«بسم الله الرحمن الرحیم»

   من دین را مثل یک کره با شعاع بینهایت می‌دانم که نه تنها تمامی ابعاد زندگی، بلکه تمامی اشیاء را در بر می گیرد! این خاصیت دین شاید به دلیل انتصابش به خداوند باشد که حالق همه چیز، عالم به همه چیز و قادر به انجام هر کاری است. به همین دلیل مسلما بهترین شیوه ی زندگی و یا همان «دین» را تنها اوست که می داند و به علت عادل بودنش در اختیار بشر قرار داده است. اول باید تا حد امکان به این دین علم پیدا کرد تا بتوان عمل متناسب با آن انجام داد. البته ابن به معنای جدا بودن این دو ساحت و عدم تاثیرپذیری این دو از هم نیست.

   سعی ام در این وبلاگ این است تا با دوستان دغدغه‌مند و علاقه‌مند به برقراری عدالت، عالم و عامل به ساحت های مختلف دین شویم. فهم حداکثری ابعاد دینِ بهینه‌ای (اسلام) که خداوند متعال برای مردم وضع کرده است، لازمه ی برقراری عدالت است.

   در این وبلاگ سعی خواهم کرد یافته‌های خود را از دین اسلام ارا‌‌ئه کنم. البته این وبلاگ بیشتر نشان‌دهنده‌ی تلاش من در این راه است، تا جوابی حاضر و آماده. همچنین موضوعات دیگری را که دنبال خواهم کرد با شما به اشتراک می‌گذارم که شاید مهم‌ترین آن‌ها سیاست، ریاضیات، فیزیک و تفکرانم باشند (شاید کمی هم اقتصاد و جامعه‌شناسی)!

   از آن‌جا که قرآن خود را بیان‌کننده همه‌چیز می‌داند، خیلی علاقه‌مندم تا دریابم پاسخ قرآن به سوالات مختلف بشری چیست... علی‌الخصوص در زمینه‌های گفته شده.